همانطور که از اسم مطلب پیداست میخواهم شکایتی بکنم از این عالم از این عالم که نمیتوانی هرچه شکایت و یا تعریف داری در زبانش بگنجانی.

این عجز و درماندگی فرصت آنکه دقیقا آنچه در ذهنت میگذرد را بگویی را نمیدهد..

بس نیست ؟

میدونم خودمم عادت کردم به قلمبه سلمبه صحبت کردن اما واقعا بس نیست شکایت؟

بهتر نیست که خودمونو توی مسیر حرکت زندگی رها کنیم؟

از همین لحظه تصمیم گرفتم دیگر شکایت نکنم و فقط شگفتی های عالم را درک کنم.

دیگه تصمیم گرفتم مطالب با بار انرژی منفی ننویسم و نگویم.

تمام